Hoe lang houd ik het vol?

“Moscow is een reservaat van een haastig nerveus leven, een gekkenhuis.” Inderdaad Peter d’Hamecourt. Moscow is gekmakend, voor iedereen, ook voor de Moskoviet. Er zijn weinig mensen die het hier 1 of 2 maanden achterelkaar uithouden. Iedereen heeft de drang de stad te ontvluchten naar hun geboorteland of datcha's, even weg van deze gekte. Ik zal niet ontkennen dat ik ook uitkijk om naar huis te gaan. Niet alleen omdat de mentaliteit en de cultuur niet naadloos aansluit bij mijn verwachtingspatroon als westerse bezoeker. Misschien ook door het feit dat ik geen werk (een paar sollicitaties lopen nog) heb kunnen vinden. Dagen zijn hierdoor lang en de verveling begint aan te slaan. Martijn maakt extreem lange dagen. Begint dagelijks om half zeven en komt dan om half tien ’s avonds thuis. Daarnaast heeft hij ook een dag in het weekend nodig om zogenaamd 'weg te werken'. Daarbij is de tweede fase van het project gestart en pendelt Martijn vanaf begin januari wekelijks heen en weer tussen Boekarest en Moscow. Een verbinding waarop je alleen op maandag een rechtstreekse vlucht kunt boeken en terug altijd over Wenen vliegt. Deze omweg kost je zo’n 8 uur van je tijd, maar dan slaap je wel in het weekend ‘thuis’ en dat vind ik erg prettig. Vrijwel alle bezienswaardigheden waarmee Moscow pronkt, heb ik gezien en de wandelingen door de stad blijven kostelijk, maar met temperaturen van -10 en een sneeuwbui (ja de winter begint!) wordt dat steeds onaangenamer. Het klinkt nu allemaal als een soort van klaagzang, maar ik heb niet echt reden tot klagen. Ik beschouw het als een voorrecht dat Martijn en ik dit avontuur mogen meemaken. Moscow als eerste stop, verrijkt ons in vele opzichten, het is een onmisbare ervaring die niemand ons kan afpakken. Wellicht blijkt het verlangen terug te gaan sterker dan de drang om voor eeuwig afscheid te nemen. De vreemde miljoenenstad met zijn talloze eigenaardigheden heeft namelijk ook iets fascinerends. Na Moscow, lonkt Roemenië, maar eigenlijk nog te ver weg om er concreet over te praten. Halverwege februari (als mijn visum afloopt) zet ik weer voet op eigen bodem. Even het normale leven inademen in Amsterdam. Even uitblazen.