Een nieuwe lay-out en Kasparov schaakmat?!

Al een tijdje ben ik van mening dat mijn weblog een nieuwe uitstraling kan gebruiken en vandaag heb ik hem dan ook een nieuwe look & feel gegeven. Met blogger.com is dit heel eenvoudig en in enkele muisklikken van een seconden gefikst. Anyhow, voor mij een frisse start naar een nieuw blogseizoen, want morgen is het precies een jaar geleden dat ik mijn koffers pakte en met Martijn naar Moscow verhuisde! Terwijl ik dit overigens typ lees ik dat Garri Kasparov door de Russische oproerpolitie in Moscow is gearresteerd. De voormalige topschaker en enkele duizenden tegenstanders demonstreerde tegen het bewind van president Vladimir Poetin. Op 2 december worden in Rusland namelijk parlementsverkiezingen gehouden. De laatste tijd is de druk op Kremlin-critici als Kasparov in verband hiermee opgevoerd. Of Kasparov hiermee schaakmat staat...voorlopig moet hij in ieder geval in hechtenis blijven....

Lieveheersbeestjes

Sinds een paar maanden logeren naast Jumpy ook andere huisdiertjes in ons huis;
lieveheersbeestjes. Maar nu nestelen deze lieve beestjes niet alleen in onze woning, ze blijken ons ook te achtervolgen in de auto...! Aangezien ik spiritueel ben ingesteld en de bestseller The Secret in een ruk heb uitgelezen kan het niet anders dat ik vanochtend een collega erop heb aangesproken en hem heb gevraagd naar de betekenis ervan. Inmiddels heb ik begrepen dat lieveheersbeestjes staan voor geluk en liefde. Een prachtig symbool waar je naar mijn idee nooit genoeg van kunt hebben! Nu The Secret mij helpt te bereiken wat je zelf voor onmogelijk houdt: geluk, succes, gezondheid, geld, goede relatie en on top of it die lieveheersbeestjes overal om mij heen paraderen ben ik nu wel heel nieuwsgierig naar hoe 'de werkelijkheid' vorm gaat krijgen. What's next...?

sms BLOG ON naar ...

Het is fervent blogger Henk-Jan Winkeldermaat (High Profile) die me weer blog-minded heeft gemaakt. Ik sprak HJ op het verjaardagsfeestje van Marriott International, waarvoor ik hem had uitgenodigd. Sinds mijn korstondige affaire met Moscow, had ik niet meer dan een paar postings geplaatst. Ondanks dat ik volhield om mijn enthousiasme voor het bloggen erin te houden, kwam ik echter niet van mijn writer's blo(g)ck af. Inmiddels is de flinke tijdsspanne van het niet kunnen schrijven (sms'n gaat dan weer wel) nog niet helemaal verdwenen. Of HJ mij weer tot het bloggersdom heeft bekeerd, zal moeten blijken. In ieder geval heb ik weer lichtelijk contact gemaakt met het toestenbord en ga ik na deze eerste posting, sinds de dood van Boris Jeltsin (die overigens inderdaad is begraven op het prachtige Novodevitsjij-klooster), de lol er weer van inzien! Toedeloetjes!

Boris (76) is niet meer

Het overlijden van Boris Jeltsin heeft mij ertoe bewogen om mijn weblog weer eens te voorzien van actuele content.Tja..ben inmiddels alweer een dikke twee maanden in Nederland en Martijn heeft twee weken geleden zijn project ‘live’ gekregen in de voormalige Sovjet-Unie. Onze banden met Moscow zijn verbroken, hoewel door de dood van deze goedlachse oud-president mijn gedachten voor even weer zijn verlegd. Het optreden van Jeltsin zorgde er destijds voor dat Moscow op de wereldkaart werd gezet. Vandaag de dag is het Poetin die de rol van Boris met veel verve heeft overgenomen. De twee mannen hebben zo zijn eigenaardigheden. Voor de oog van de natie maakt het "hardhandig onderdrukken van demonstraties en de arrestaties van journalisten” van Poetin hem gehaat, geliefd daarentegen is voorganger Jeltsin door o.a. zijn publieke optreden op het Witte Huis door met Clinton en potje te janken (van het lachen). Het leverde een mooi stukje emotie-tv op en een memorabele herinnering aan de markante politicus die veelal ook in het nieuws kwam door zijn frequente ziekenhuis opnames, vooral wegens drankmisbruik. Boris Nikolajevitsj Jeltsin werd 76 jaar oud en ik zeg “may he rest in peace…” Vraag me overigens wel af of hij ook een bestemming krijgt het op immers prachtige Novodevitsjij-klooster/begraafplaats. Werkelijk het meest vredige plekje van Moscow (zie eerdere posting). Ik zit overigens weer vredig in Nederland, helemaal in mijn element. Nieuwe baan, nieuwe contacten, nieuwe ideeën, nieuwe levenswijzen, kortom mijn leven bruist weer. Net als Jeltsin kon bruisen, tijdens zijn hoogtijdagen.

Internationale Vrouwendag

Gefeliciteerd vrouwen van deze wereld. Het is vandaag internationale Vrouwendag. In ons land wordt weinig tot geen aandacht besteed aan deze happening. Een enkeling heeft in opdracht van een entertainmentbedrijf zich laten ontlokken om een stem uit te brengen op de sterkste vrouw van Nederland. De felicitaties kunnen naar Simone Kleinsma, die deze felbegeerde titel (een dag?) mag dragen. In Moscow voelen alle vrouwen zich sterk. Volgens Martijn lopen sinds gisteravond alle dames met bloemen in de hand. De Russische regering doet er nog een schepje bovenop en maakt van deze heugelijke gebeurtenis een nationale feestdag. Met als gevolg dat de Bank leeg is en Martijn en Richard als enige mannen op kantoor zitten te kniezen om gestelde deadlines te bewaken. Ach…ergens is het juist erg goed dat de vrouwen vandaag door hun mannen in het zonnetje worden gezet. Het is namelijk nog niet zo lang geleden dat de situatie voor vrouwen erbarmelijk slecht was. In 2003 moest Amesty International op deze dag nog aandacht vragen voor geweld tegen Russische vrouwen. Ze bleken herhaaldelijk slachtoffer van (huiselijk) geweld. Intussen is de situatie lichtelijk verbeterd, maar nog altijd hebben de Russinnen het zwaar te verduren. Met assertiviteitscursussen (een gat in de markt!) wordt gewerkt aan hun zelfvertrouwen. Hoewel de meeste nog te veel gefocust zijn op uiterlijk en niet op inhoud, is het positieve eraan dat de Russische vrouw steeds meer opkomt voor haar rechten als individu.
All Russian women on top of the World: An Happy International Womens Day!

The "Rhythm" Moscow

Hiddink ontloopt een celstraf (voor belastingontduiking) en de Russen zijn blij met dit vonnis. Meanwhile ben ik redelijk weer gestationeerd in Nederland en tja..wat wil je, ben je hier heb je heimwee naar daar. Je kunt niet alles hebben en probeer ik mijn heimwee te verdringen met updates vanuit Moscow via Martijn van correspondent Richard voor Double Effect (www.doubleeffect.nl). Volgens de laatste berichten schijnt het erg koud te zijn in de metropool, maar de voorspellingen geven aan dat het kwik vanaf volgende week de nul graden bereikt. Ach, ben er nog steeds vatbaar voor. Hoe lang zal het nog duren. Het is eigenlijk net zoals je op vakantie altijd wilt weten hoe het weer in Nederland is, dat heb ik nu met Moscow. Hoe is het nu met.. hoe zal het zijn op..wat zouden ze...? Het Moscow ritme zal wel geleidelijk afnemen met de tijd. Wel leuk om te melden is, dat ik vorige week een aantal sollicitatiegesprekken heb gehad. Na het weekend kwam het verlossende telefoontje dat er twee van de drie positief hadden gereageerd en met een serieus bod zijn gekomen. Ondertussen ben ik aan het nadenken wat ik wil en heb mijn keuze bijna gemaakt. YES, er komt weer rhythm in mijn leven, iets dat ik toch wel heb gemist. Op naar een nieuw avontuur, weliswaar in het eigen land, maar evengoed boordevol uitdagingen. Laat je snel weten wat het is geworden...dobriy vecher!

Het is voorbij gevlogen!

Tjeempie, we zijn weer in Nederland en wat voelt dat anders. Vooral de rust op straat valt op, hoewel de nieuwe Amsterdammers dit vast en zeker zullen ontkennen. Het is echter allemaal niets vergeleken bij Moscow en de achtbaanse snelwegen die de stad doorkruist! Maar wat kun je genieten van dingen als water uit de kraan drinken, konijntje rondhuppelend in huis, goedkope boodschapjes doen, eigen bedje, je kent het wel. Onder deze deken van welbehagen, ben ik in mijn hoofd nog wel steeds bezig met Moscow en surf me suf op het web naar de latest stories over wat er in het Moskouse gebeurt. The Moscow Times, webcams, Richard en straks ook weer Martijn is de slagader die mijn gedachten in leven houdt. Ik merk dat Moscow verslavend is en dat ik moet afkicken. Het zal denk ik vooral een kwestie zijn van tijd en vanzelf wegebben als ik mijn leven hier weer oppak. Het is allemaal wel snel voorbij gegaan! Ik heb weliswaar ook maar een kleine drie maanden geproefd aan Moscow, Martijn gaat vanaf deze week geregeld terug en vliegt vanuit basisstad Amsterdam heen en weer tussen Moscow en Boekarest. Dat vindt hij zelf toch ook wel erg lekker fluistert hij mij in en als ik in Moscow ook een baan had gehad, dan was het een ander verhaal geweest. Enfin, het is anders gelopen dan mijn verwachting van dit evengoed fantastische avontuur, het hier zijn biedt ook weer leuke perspectieven. Vanuit Amsterdam kan ik tijdelijk werken, familie & vrienden opzoeken, tripjes plannen naar Moscow en Boekarest. Voorlopig dus hier genoeg te doen en af en toe een update in dit blog over de periode after moscow in moscowgoesamsterdam.

Mijn Moscow

catgoesmoscow.blogspot.com gaf een beeld van mijn Moscow. Hoe ik deze stad in een paar maanden heb leren kennen en op een intense manier heb beleefd. Moscow =

Moscow is de hoofdstad van Rusland, vroeger ook wel de Sovjet-Unie genoemd
Moscow is als stad voor het eerst genoemd in 1147
Moscow is de stad waar de Olympische Spelen van 1980 plaatsvond
Moscow telt meer dan 10 miljoen inwoners
Moscow is een snelgroeiende stad
Moscow heeft een prachtig historische architectuur
Moscow is er niet voor buitenstaanders, maar voor Moskovieten
Moscow is sterk gelovig, een overgrote meerderheid is orthodox-christelijk
Moscow heeft dichter Pushkin in haar armen gesloten
Moscow is gelukkig als het sneeuwt
Moscow is er voor de rijken
Moscow heeft weinig zwerfhonden/katten
Moscow kan erg koud zijn
Moscow tennist met Sharapova, Koernikova & Safin
Moscow is door Poetin weer op de wereldkaart gezet
Moscow is hectisch, druk, opvliegerig
Moscow en doelwit Aleksandr Valterovitsj Litvinenko
Moscow spreekt bijna geen Engels
Moscow viert Kerst en oud & nieuw in januari (7 en 14 januari)
Moscow is ook arm
Moscow heeft bijzonder mooie historische schatten
Moscow schaakt
Moscow heeft de levendigste straten
Moscow is vies
Moscow heeft de grootste, de langste, de drukste & mooiste metro van de wereld
Moscow heeft geheime spionnen in dienst
Moscow is nog mooier als de zon schijnt
Moscow is ordinair
Moscow draait de 24-uurs economie volop met veel bedrijvigheid
Moscow bouwt, bouwt en bouwt in rap tempo maar door
Moscow is ook Shell
Moscow eet blini's met kaviaar
Moscow raakt depressief als de winter wegblijft
Moscow krijgt steeds meer kleur en bruist
Moscow heeft een karakteristieke architectuur
Moscow kent meer dan 80 musea
Moscow is met zichzelf bezig
Moscow heeft een kapitalistische burgemeester
Moscow is een snel groeiende economie (interessant voor investeerders!)
Moscow is onvriendelijk
Moscow sloopt oude historische panden en reconstrueert dezen in een moderne versie
Moscow is geschiedenis
Moscow slipt dicht door geblindeerde auto's
Moscow Dinamo is een van de grotere clubs in Rusland
Moscow is ook de stad van succesvolle Nederlanders als Guus Hiddink en Derk Sauer
Moscow heeft een tijdverschil van 2 uur
Moscow is culinair niet bijzonder hoogstaand
Moscow is de stad van sprookjesachtige kathedralen en kerken
Moscow drinkt een flesje bier buiten (ook bij temperaturen van -20 graden)
Moscow heeft een gevarieerde bouwkunst
Moscow doet haar uiterste best om ‘het nieuwe Rusland’ te laten zien
Moscow draagt echt bont
Moscow en de KGB gaan hand in hand
Moscow is niet zuinig op haar cultureel erfgoed
Moscow heeft een reputatie van vervalsing
Moscow kent de kunst van het onderhandelen
Moscow heeft een van de beroemdste opera- en balletpodium ter wereld: het Bolshoi
Moscow drinkt standaard een glas vodka (voor het eerst gemaakt in 14e en 15e eeuw)
Moscow is zijn maat kwijt
Moscow heeft meer delicatessen in supermarkten liggen dan in Nederland
Moscow rijdt dwars door elkaar heen en automobilisten kennen geen voorrang
Moscow is corrupt
Moscow kan ook vriendelijk zijn
Moscow is slecht voor je schoenen (zolen slijten erg!)
Moscow heeft het Kremlin, dat als zetel van de nationale regering dient
Moscow speelt met Matruska's
Moscow staat op drassig grond dat grote rampen kan veroorzaken
Moscow is moeilijk toegankelijk voor buitenstaanders (visa, registratie)
Moscow heeft drie horecatyconen Delos-Zajtsev en Novikov die geweldige concepten lanceren
Moscow laat geld rollen
Moscow kan niet zonder lijfwachten
Moscow heet Tatjana, Natasja, Svetlana of Anna
Moscow is of taxichauffeur of taxichauffeur
Moscow houdt in dat je het Rode Plein moet bezoeken, een foto voor het Kremlin en de St. Basil moet maken
Moscow is een gokstad
Moscow vlucht als het kan naar hun datcha’s om te genieten van het echte leven
Moscow krijgt een zakencentrum: Moscow city
Moscow trekt zich niets aan van wetten en regels
Moscow betaalt met roebels, maar zaken worden gedaan in dollars en het liefste in euro’s
Moscow is voor luxe automerken koploper
Moscow is zoekende naar een eigen identiteit
Moscow kent 33 miljardairs en veel miljonairs
Moscow loopt achter met de mode
Moscow hoe groter, hoe beter
Moscow is een stad waar je geweest moet zijn
Moscow vino’s zijn bijzonder prijzig
Moscow had ooit de grootste McDonalds van de wereld
Moscow kampt met een slecht imago
Moscow & designers, alle labels zijn er te vinden
Moscow is onberekenbaar
Moscow biedt vele vormen van amusement, van opera en ballet tot concerten en nachtclubs
Moscow is nog niet ingericht op toerisme
Moscow praat in gebiedende wijs
Moscow is een van de duurste steden van de wereld
Moscow heeft geen grotere criminaliteit dan in elke andere grote stad
Moscow winkelt tot 22.00 uur 's avonds, elke dag
Moscow stopt niet voor voetgangers
Moscow wil graag bij de grote metropolen in de wereld horen
Moscow mag niets, maar alles kan er
Moscow bereik je via de KLM die dagelijks vliegt (duur 3 uur)
Moscow is gekmakend voor iedereen, maar ...
Moscow intrigeert
Moscow fascineert
Moscow is verslavend
Moscow ga ik missen
Moscow was een fantastische experience waar ik met veel plezier naar terug kijk!

Nastrovje

Restaurant Pushkin was super, dit had ik niet willen missen. Of zoals Richard later smst: “ik vond het een wereldavond.” Pushkin is een plek waar Moskovieten dol op zijn, en ook veel expats zijn gek op deze hotspot. We hebben even moeten wachten aan de bar voor een tafeltje in de bibliotheek (second floor) waar we overigens geen Russen zien (uitsluitend op de begane grond) maar boven veel business people en andere nieuwsgierige buitenlanders. De sfeer is gezellig en we zijn voor even terug in de tijd van de bekende dichter waar het restaurant zijn naam aan heeft te danken (gisteren bezocht ik zijn thuis in Arbat). In Pushkin bestel ik mijn eerste Beef Stroganoff en we slaan een aantal vodka’s met een "Nastrovje" achterover (volgens een oud Russisch gebruik wordt het gevulde vodkaglas met de rechterhand opgetild en zo mogelijk in één teug leeggedronken. Het glas wordt daarna over de linkerschouder weggeworpen. Breekt het, dan gaat men een periode van geluk en voorspoed tegemoet. Breekt het glas niet, dan heeft men wéér geluk, men kan van een tweede glas genieten.) Deze traditie slaan we maar even over en vermaken ons wel tot laat in de nachtelijke uurtjes...De volgende dag geen laatste uitstapjes, maar pak rustig mijn koffers, aangezien ik vorige week heb besloten om twee weken eerder terug te komen. Vanavond staat nog een laatste bezienswaardigheid op het programma, namelijk Don Quichot. Een balletvoorstelling dat Martijn nog tegoed had voor zijn verjaardag. Om zeven uur staan we dan ook in het Stanislavsky en Nemirovich-Danchenko Moscow Academic Music Theater dat in 1941 is opgericht. De primaballerina van de show is een Russische bekendheid, want bij elk pirouette klinkt er naast ons BRAVO en we roepen en klappen hard mee. Het is een bijzondere ervaring en rond de klok van tien duiken we nog even een Chinees binnen voor een klein hapje. Als we twee uur later naar huis willen lopen is er een pak sneeuw van 10 centimeter gevallen. De winter is nu goed ingeslagen en ben blij dat ik dit nog net heb kunnen meemaken. Morgenochtend gaan we ontbijten in Caffee Mania en daarmee sluit ik mijn periode in Moscow in stijl af.

De heerlijke stilte buiten de Moskouse gardenring

De laatste paar dagen ben ik vooral in het centrum te vinden, maar gisteren bedacht ik mij dat de buitenwijken van Moscow ook een aantal interessante attracties biedt. Een aantal van deze bezienswaardigheden zijn tevens met de metro bereikbaar en dus stap ik in de groene en later op de rode lijn om uit te stappen bij Sportivnaja, waar het Novodevitsjij-klooster is gelegen. In 1524 gesticht door Vasili III om het innemen van het Litouwse stad Smolensk te gedenken. Bij het klooster ligt ook een begraafplaats. Hier liggen veel beroemde Russen begraven, onder wie de vrouw van voormalig president van Rusland, Gorbatsjov. Met het zonnetje dat voorzichtig tevoorschijn komt, de romantische kerkjes en de serene stilte, waan je je even weg van de gekte in het centrum. Ik besluit om nog even te genieten van deze heerlijke rust voordat ik weer naar het gekkenhuis terug ga en loop rondom het klooster dat aan een park is gelegen. Hier zie ik de oudere Moskovieten langlaufen en enkele baboeska's (oma) kinderwagens voorduwen. Het zijn overigens de eerste Moskouse baby's die ik tegenkom, want in het centrum vind je er geen kinderen onder de zes jaar! Op weg naar het Nieuwe en Oude Arbat loop ik tegen het immense gebouw waar de Ministerie van Buitenlandse zaken is gevestigd. Hiernaast loopt het autovrije Oetitsa Arbat met zijn boetieks, souvenirkraamjes en musea. Voordat ik mijn originele Matryoshka afding (30% eraf, mooi resultaat) bezoek ik eerst het Pushkin-huis. Hier woonde de beroemde dichter kort na zijn huwelijk. Via dit huis loop ik naar het Melnikovhuis, naar het Herzenhuis en naar de witte klokkentoren Spasopeskovskij. In het nabijgelegen parkje fotografeer ik ook nog even een beeld van Alexandr Pushkin en kom hiermee op een aantal van 4 die tot nu toe van deze beroemde Rus hier zijn tentoongesteld. Ondertussen zie ik dat de politie ook aan het surveilleren is en omdat mijn registratiestempel tot eind januari geldig was, kijk ik vriendelijk vooruit als ik de twee mannen passeer. Gelukkig lopen ze door en omdat ik mijn souvenir al binnen heb, wandel ik naar het huis van de Vriendschap, richting het Gorki-huis om ten slotte mijn eigen casa binnen te stappen en klaar te maken voor een afscheidsdiner met Martijn en Richard bij het bekende restaurant Pushkin.

Onder de loep: Kitajgorod

Gisteren ben ik naar het stadsdeel Kitajgorod gewandeld. Hier smelten handel en religie samen. Aan de Varvarka straat staan bijvoorbeeld verscheidene historische gebouwen, zoals de St.-Maximkerk, Klooster van de Verschijning, Oude Engelse Hof, St. Joris kerk. In de zijstraat ook de Drievuldigheidskerk dat gebouwd is in 1635 in opdracht van de rijke koopman Grigorij Nikitnikov. Een schitterende kerk waar ik besluit om even een kijkje te nemen. Als ik hier richting altaar loop vraagt een oude dame waar mijn hoofddoek is. Euh..ik gebaar naar mijn sjaal, die ik na goedkeuring om mijn haar bindt…Ik weet eigenlijk niet zo goed wat de reden is dat je als vrouw niet met losse haren een kerk mag betreden…Enfin, mijn doel was om een bezoek te brengen aan het Romanov-huis, echter het was er zo druk dat je pas om half vier terug mocht komen. Omdat het kwik hier gedaald is naar -15 graden met een akelige straffe wind in de neus, struin ik het district verder af. Zo loop ik naar de straat Illinka, waar vroeger de beurs was gevestigd en nu de Russische KvK zetelt. Daar tegenover zit het op een na oudste klooster van Moscow, het Epifanie-klooster uit 1296 dat het Moskouse Barok goed laat zien. Niet ver vandaan is het Rode Plein en nu het Romanov-huis niet doorgaat, besluit ik om de St. Basil binnen te gaan, dat door Posnik Jakovlev, in opdracht van Ivan de Verschrikkelijke is opgebouwd ter ere van de inname van het Mongoolse bolwerk Kazan in 1552. Achter de bouw van het Basiliuskathedraal schuilt een mythe en die verteld dat Ivan vanwege de schoonheid van het werk de architect blind liet maken, omdat hij nooit meer zoiets moois zou kunnen ontwerpen. Het resultaat mag er wezen en ook binnen (beetje Spaanse invloeden) verrassen de Efteling torentjes. Rond vijf uur loop ik naar huis en realiseer me dat dit waarschijnlijk mijn laatste keer is op het fameuze plein van de wereld.

Kunst om de kunst

Het sneeuwt weer lichtjes in Moscow (bij -10 graden) en dus verplaats ik mij maandagmiddag naar de ondergrondse gangen en pak het laatste traject van de metrotour op. Beetje trots ben ik wel op mijzelf, dat ik dit ook in mijn eentje kan en blij dat ik nog even het staartje heb meegepikt, want de subway’s van Moscow zijn de mooiste. Het voordeel van gisteren is, dat ik alle trajecten nog goed uit mijn hoofd weet en dus pak ik vandaag zonder enige aarzeling de groene lijn om vervolgens uit te stappen op Novokuznetskaya, dat in de wijk Zamoskvoretsje, voorbij de Moskva-rivier ligt. Deze wijk belooft een aantal sterattracties, waarvan de interessantste de Tretjakovgalerij. Hier is de grootste collectie Russische kunst ter wereld ondergebracht, dat ooit eigendom was van de steenrijke textielfabrikant Pavel Tretjakov (1892). De verzameling telt nu meer dan 100.000 Russische werken. De collectie schilderijen uit de 18e eeuw geloof ik wel, veel portretten, interessanter zijn de doeken van de tweede helft van de 19e eeuw (Realisme, nadruk op ongelijkheid en rechtvaardigheid) en begin 20ste eeuw (grote vormen en veel kleuren). De Russische iconenverzameling op de benedenverdieping is verrassend. De prachtige Drievuldigheid (1420), geschilderd door Andrej Robljov, is inderdaad een plaatje om te zien. Op de begane grond zijn verder nog zalen gewijd aan Russische sieraden, tekeningen en aquarellen, maar zijn minder interessant. Na 1,5 uur besluit ik om de buurt rondom de Tretjakovgalerij te ontdekken en vele kerken (o.a. de Opstandingskerk, Kerk van de Moeder Gids Troosters der Bedroefden, Kerk van de H. Clemens en de 17de-eeuwse Nicolaaskerk) omlijsten hier de straten. Wat mij betreft is de Tretjakovgallerij het enige hoogtepunt in deze wijk, want het ouderwetse Zamoskvoretsje is in geen enkel opzicht een weerspiegeling van hetgeen ik eerder heb gezien en het is de kunst om daar doorheen te kijken.

CATGOESAMSTERDAM

Ik heb er lang over moeten nadenken, zal ik nu wel of niet, maar uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om naar huis te gaan. Moscow is een fantastische beleving, maar als je de stad kent en je verder niets om handen hebt, dan weeg je af waarom je nog die paar weken zal blijven. Ik ga liever weer even aan het werk, sporten en lekker socializen met familie en vrienden, dan hier zitten, terwijl Martijn een drukke tijd in Moscow krijgt en aan de andere kant ook veel in Boekarest moet zijn. Dus deze week begin ik aan mijn afscheidstour en bezoek ik de laatste bezienswaardigheden van Moscow. Het belooft een emotionele week te worden, want ondanks mijn heimelijke verlangens naar huis, zal ik ook met een beetje weemoed terugkijken op ons verblijf in deze stad. Deze week dus nog volop Moscow op mijn blog, maar daarna gaat
cat goes amsterdam.

Last call Moscow

Zondagochtend slapen we door de wekker heen en ontwaken een uurtje later dan gepland. Evengoed lukt het om met vier man toch nog redelijk snel klaar te staan voor de laatste date. Richard, de collega van Martijn, sluit aan bij de metrotour en we rijden gezamelijk van Mayakovskaya naar Belorusskaya en van Park Kultury naar Aleksabdrovsky sad om uit te stappen bij de poorten van het Kremlin, waar we nog even de residentie van de Russische president meepakken. Als we alle paleizen hebben bezocht is het inmiddels half een, maar besluiten toch nog even te lunchen in Caffee Mania. Het is intussen een uurtje later en het vliegtuig vertrekt al om half vier. Als we tot twee uur nog moeten wachten op de taxi, begint het bij ons allemaal te kriebelen. Het is nog zo’n kleine veertig minuten rijden, maar de straten zijn doorgaans dichtgeslibd met auto’s. Net als ik een andere taxi wil aanhouden rijdt de bestelde taxi voor en stappen Ilse en Juriaan in. Even lijkt het er om te spannen als ik om tien voor drie een sms van mijn broer krijg. Maar het blijkt een grapje en al lachend kijken wij terug op een kort, maar voldaan en bovenal een fantastisch weekend. Jur en Ilse, leuk dat jullie te gast waren!

‘Speed daten’ met Moscow

De paar uur die we zaterdagochtend nog even erbij hebben geslapen doet ons goed (ook Ilse is aan de betere hand) en na het late ontbijt maken we ons klaar voor een speed date met Moscow. We lopen richting Kitay gorad voor een blik op het KGB-gebouw, naar het Rode Plein, het Lenin Mausoleum, de Basiliuskathedraal, de Kazankathedraal, door naar de Gum om vervolgens een bezoek te plegen aan de Alexander Gardens met de manage en de tombe van de unknown soldier en ten slotte het Kremlin met zijn Wapenkamer en kathedralen. Opvallend voor de zaterdag, staat er geen rij, maar we blijken te laat voor de tour en schuiven hem door naar morgenochtend. Vanaf het Kremlin vervolgen we de route over de Bolshoy Kamennyy voor een uitzicht op het grote Kremlinpaleis, via de Rode Chocolade Fabriek met op de achtergrond het Peter de Grote standbeeld naar de Christus Verlosser-kathedraal op weg naar het artistieke Arbatskaya voor de souvenirkraampjes. Hier wordt door Ilse overigens de eerste Matruska gekocht. Dat zijn van origine uit Rusland afkomstige houten poppetjes, die stapelbaar in elkaar zijn. De naam Matruska is afgeleid van het Latijnse woord “matrona” welke moeder, gerespecteerde dame of moeder van de familie betekent. Daarom past deze naam ook heel goed bij het idee van in elkaar gestapelde poppetjes binnen één grote “moederpop”. Het plaatsen van de ene figuur in de andere wordt ook wel een symbool van fertiliteit en eeuwigheid gezien. Na Arbat, vervoeren we ons per metro naar de Bolshoi, Tsum & het grootste ondergrondse warenhuis Okhotny ryad voor het shoprondje. We besluiten de zaterdag niet te dineren in het bekende restaurant Pushkin, maar in Café Vogue, waarna we rond middernacht nog rozig van de kou gelijk in slaap vallen. Een speed date Moscow is lang zo gek nog niet. We hebben in een korte tijd (weekend), de tijd om kennis met Moscow te maken. Hoewel de 'klik' echter al gemaakt is, krijgen morgen de andere potentiële attracties nog een kans.

Gezellig! Bezoek uit Nederland

Toen we vertelden dat we voor een aantal maanden in Moscow gingen wonen voor Martijn’s werk, waren er al snel reacties van familie en vrienden die graag langs wilden komen. Voor de meesten een lucratieve kans, want Moscow is niet 1-2-3 een bestemming waar je even naartoe gaat. Zo boekten er al een aantal vrienden een retourtje Moskva (zie eerdere blogs). Wilde de oom en tante van Martijn heel graag komen, maar dit uitstapje hebben we helaas moeten afzeggen omdat Martijn in die periode niet in Moscow verblijft. Bedankten onze beide ouders, maar beloofden zeer zeker in Dubai langs te komen. Maar reisden mijn broer en zijn vriendin afgelopen vrijdag wel af naar de hoofdstad van Rusland voor een korte stedentrip. Niet verslagen, maar wel verrast door de kou (10 graden verschil) besteedden we vanaf aankomst op het vliegveld Sjeremetjevo iedere minuut volledig. Kortom, alvast sfeerproeven op het Rode Plein met het pittoreske St. Basil, het drinken van een welkomstcocktail in Caffee Mania, om vervolgens het weekend officieel van start te laten gaan in Restaurant Galereya. Maar wie had kunnen denken dat enkele luttele uren na dit gezellige openingsspektakel, we 's nachts werden opgeschrikt door een acute digestive? Het overkwam mijn broers vriendin, die allerminst geen aansteller is, maar met aanhoudende stekende pijnen onder de borststreek, rillingen, overgeven, toch het zekere voor het onzekere nam en per taxi naar de dichtstbijzijnde kliniek reed voor een snelle diagnose. Daar werd vastgesteld dat zeer waarschijnlijk de goedogende Galereyiaanse ‘piepkuiken’ de maag dwars had gezeten. Opgelucht en met een receptje in de hand stappen ze een paar uur later weer de taxi in op weg naar ons appartement. We zijn daarna nog even gaan liggen om wat verloren uurtjes in te halen en om fit te zijn voor de speed date met Moscow. Het is niet te hopen dat deze vervelende bijsmaak de honger naar Moscow stilt.

Wat eet je in Moscow?

Zoals elk land, heeft ook Rusland zijn eigen tradities als het om de keuken gaat. Invloeden uit Europa, het Midden-Oosten en Azië zorgen voor de vlam in de Moskouse pan. Het bekendste gerecht is denk ik wel de Sjaslik uit Georgië. Het enige dat ik dan weer kende en ook gelijk het beroemste stukje vlees: biefstuk Stroganov. En Kaviaar natuurlijk, voor velen hier het neusje van de…steur. Blini’s zijn ook typisch Russisch. Pannenkoekjes, veelal hartig belegt of overgoten met mierzoete troep. Smaakt overigens prima. En dan heb je nog Olivje, een soort van huzarensalade, maar daar heb ik nooit van gehouden. Ongetwijfeld zullen er meer gerechten op de Russische kaart staan, ik noem een Kip Kiev, Pelmeny (soort ravioli), Borsjtsj (bietensoep), Goloebtsy (in koolbladeren gerold mengsel van gehakt en rijst)…alleen hebben wij dat nog niet geproefd. Overigens las ik laatst in het boekje van d'Hamecourt dat eten voor Russen meer een functionele bezigheid was. Ze maakten er ook nooit een gewoonte van om uit eten te gaan. Maar sinds het einde van het communisme is deze ongewoonte afgeblust met veels te dure wijn (drooglegging 2006) en schieten de restaurants als paddenstoelen (trouwens een veelgebruikt ingrediënt in de Russische keuken) uit de grond. Met dank aan de kwekers Delos-Zajtsev en Novikov. Bijna elke maand openen ze een nieuw establishment in en rond Tsverskaya. Het ene concept nog mooier en exclusiever, dan de andere. Maar of alle pectopah's van deze horecatyconen zullen overleven? De rijke elite is snel verveeld en wat eet je dan? Geen McDonalds, maar de doorsnee Moskoviet is blij dat de hamburgerketen in 1990 ook in Moscow ging bakken. Wereldwijd worden hier de meeste hamburgers (15.000 p.d.) gegeten. Martijn en ik, het is bij ons de straat uit en dan naar links, hebben er laatst een menuutje gegeten. Voor maar 250 roebel, met alles erop en er aan! Geen zin in een vette hap, verlustig je dan aan de magere sushi’s. Je vindt ze in heel Moscow en anders staat het wel op de menukaart. En dan die vele snackcorners zoals Roesskoje Bistro, Krosjka-Kartosjka of Rostik's voor lekkernijen als pirozjki (gevulde broodjes), een gepofte aardappel of hotdogs? Morgen komt mijn broer en zijn vriendin voor een paar dagen over. Wat zullen we eens eten?

The show must go on

Cultuurliefhebber of niet, als je in Moscow bent, dan is een bezoek aan het Bolshoi-theater een must. Het is niet alleen de thuisbasis van een van de oudste en beroemdste balletten, het gebouw zelf is ook een bezienswaardigheid.
Vorige week liep ik nog rondom het befaamde theater, dat helaas al een paar jaar volledig in de steigers staat! Tot 2008 wordt er druk gerestaureerd aan het inmiddels tweehonderdvijftig jaar oude gebouw. De Russische ballerina’s kunnen niet wachten tot het cultuur goed klaar is, maar zijn al lang blij dat het beroemde theater niet door de Moskouse burgemeester is gesloopt. De man die bekend staat dat hij liever alle historische monumenten reconstrueert in een moderne, eigentijdse versie, vond restaureren namelijk te duur (half miljard dollar). Terwijl hij wel miljarden toestopt aan projectontwikkelaars die van Moscow een wereldstad moeten maken...Enfin, Bolshoi of geen Bolshoi, the show must go on en daarom worden tijdelijk de voorstellingen opgevoerd in het nabijgelegen New Stage. Een theater dat volgens de artiesten niet te vergelijken is met het federaal monument. Voor Martijn en ik zal de akoestiek nauwelijks anders klinken en ogenschijnlijk zal het niet dezelfde grandeur uitademen van het geliefde theater, maar The New Stage heeft ook zijn Russische charme, potsierlijk kitsch, met veel kroonluchters en ornamenten. We vermaken ons kostelijk tussen de normale Moskovieten. In deze klassieke entourage vanavond dan ook geen poeha, maar vriendelijke Russen die zich speciaal in het mooi hebben gestoken. De voorstelling die we bezoeken heet The Tsar’s Bride. Het is een operaspektakel bestaande uit 4 actes en gezongen in het Russisch. Hoewel we er niets van verstaan, worden Martijn en ik al snel gegrepen door de fantastische stemmen en met dank aan het mooie programmaboekje dat we kochten voor 150 roebels (geen geld!) komen we erachter dat de sopranen, baritons en tenoren zingen over de onmogelijk liefde tussen de bruid van de Tsaar, Marfa en Grigory. Het wijntje dat we in de pauze niet opkrijgen, mogen we meenemen naar binnen en genieten nog zo’n drie uur van een verbluffend optreden. Volgende week gaan we naar de balletvoorstelling Don Quixote. We kijken er nu al naar uit!

Dat gaat je niet in de koude kleren zitten

Ik kan er niet uitgesproken over raken! Ik heb het dan ook weer over het weer in Moscow! Sinds donderdag ligt er een dik pak sneeuw (weermannen hebben het goed voorspeld). En hoewel de sneeuw gepaard gaat met kou, is er ook een voordeel: de zon schijnt! De stad is al mooier nu het wit de vieze straten egaliseert, de strak blauwe hemel geeft de metropool extra cachet. Nog een wee(r)tje. Vorig jaar had Rusland een zware winter. In Moscow daalde de temperatuur in één dag van -1 tot onder de -20 graden. Vervolgens bleef het tien dagen achtereen kouder dan -20 graden en ’s nachts werd het kouder dan -30 graden. Naar Nederlandse maatstaven zijn dat onvoorstelbaar lage temperaturen. Als ik de BBC-weather report erop na houd, dan kan ik volgende week temperaturen verwachten van -9 graden overdag tot 's nachts -18. Brrr....dat gaat je niet in de koude kleren zitten!

De weersverwachting:

Maandag: -9 overdag -17 's nachts
Dinsdag: -12 overdag -14 's nachts
Woensdag: -11 overdag -13 's nachts
Donderdag: -13 overdag -15 's nachts
Vrijdag: -14 overdag -18 's nachts

Hoe lang houd ik het vol?

“Moscow is een reservaat van een haastig nerveus leven, een gekkenhuis.” Inderdaad Peter d’Hamecourt. Moscow is gekmakend, voor iedereen, ook voor de Moskoviet. Er zijn weinig mensen die het hier 1 of 2 maanden achterelkaar uithouden. Iedereen heeft de drang de stad te ontvluchten naar hun geboorteland of datcha's, even weg van deze gekte. Ik zal niet ontkennen dat ik ook uitkijk om naar huis te gaan. Niet alleen omdat de mentaliteit en de cultuur niet naadloos aansluit bij mijn verwachtingspatroon als westerse bezoeker. Misschien ook door het feit dat ik geen werk (een paar sollicitaties lopen nog) heb kunnen vinden. Dagen zijn hierdoor lang en de verveling begint aan te slaan. Martijn maakt extreem lange dagen. Begint dagelijks om half zeven en komt dan om half tien ’s avonds thuis. Daarnaast heeft hij ook een dag in het weekend nodig om zogenaamd 'weg te werken'. Daarbij is de tweede fase van het project gestart en pendelt Martijn vanaf begin januari wekelijks heen en weer tussen Boekarest en Moscow. Een verbinding waarop je alleen op maandag een rechtstreekse vlucht kunt boeken en terug altijd over Wenen vliegt. Deze omweg kost je zo’n 8 uur van je tijd, maar dan slaap je wel in het weekend ‘thuis’ en dat vind ik erg prettig. Vrijwel alle bezienswaardigheden waarmee Moscow pronkt, heb ik gezien en de wandelingen door de stad blijven kostelijk, maar met temperaturen van -10 en een sneeuwbui (ja de winter begint!) wordt dat steeds onaangenamer. Het klinkt nu allemaal als een soort van klaagzang, maar ik heb niet echt reden tot klagen. Ik beschouw het als een voorrecht dat Martijn en ik dit avontuur mogen meemaken. Moscow als eerste stop, verrijkt ons in vele opzichten, het is een onmisbare ervaring die niemand ons kan afpakken. Wellicht blijkt het verlangen terug te gaan sterker dan de drang om voor eeuwig afscheid te nemen. De vreemde miljoenenstad met zijn talloze eigenaardigheden heeft namelijk ook iets fascinerends. Na Moscow, lonkt Roemenië, maar eigenlijk nog te ver weg om er concreet over te praten. Halverwege februari (als mijn visum afloopt) zet ik weer voet op eigen bodem. Even het normale leven inademen in Amsterdam. Even uitblazen.

Happy Birthday!

Martijn is jarig! Ben al weken bezig met het in elkaar flansen van een leuk feestje. Gelukkig heb ik er ook alle tijd voor! Maar het valt niet mee. Tot een paar dagen voor zijn verjaardag was het mij nog niet gelukt om kaartjes te bemachtigen voor het theater. Iets waarvan ik weet dat het hoog op zijn verlanglijstje staat. Met gebrekkig Engels en da en net lukte het om aan tickets te komen. Bij thuiskomst ontcijfer ik de cyrillische letters op de tickets en zie tot mijn grote verbazing dat de loketdame het toch niet helemaal goed heeft begrepen. In verwoede pogingen probeer ik de kaartjes te verplaatsen naar een andere datum, maar probeer dat maar eens uit te leggen! Ik laat het er niet bij zitten. De volgende dag schrijf ik in blokletters zo’n 20 voorstellingen op papier, met data en theaters, en laat de dame alles uitzoeken. Het werkt! We zullen beslist niet front row zitten, maar ik heb wel tickets voor zowel een opera- als een balletvoorstelling! Zit nu wel met een klein gaatje in het programma, maar dat vul ik op door Martijn te trakteren op de Zoo. De grootste en oudste dierentuin van Rusland, dat in 1990 werd gerenoveerd en aan de eisen van deze tijd is aangepast. De Moskouse Artis heeft meer dan 6000 dieren van meer dan 1000 soorten en bestrijkt een gebied van ongeveer 21,5 hectaren. Maar zijn alle animals in een plotselinge winterslaap gevallen nu het weer eens sneeuwt? We zien in het begin namelijk alleen maar hokken met cavia’s, konijnen en eenden. Toch ontdekken we steeds meer in deze Zoo en we zijn blij verrast met wat we verder nog aan dieren te zien krijgen. Door de aanhoudende sneeuw raken we een tikkeltje verkleund van de kou, en besluiten we na anderhalve uur af te druipen naar Caffee Mania waar Martijn mij trakteert op een apple/peer strudel en ik kans zie om de trui te geven die ik heb gekocht als extra cadeau. Daarna keren we terug naar huis, waarna we deze bijzondere (verjaar)dag afsluiten in Restaurant Aist, het allernieuwste concept van restaurateur Novikov (o.a. The Gallery, Café Voque), een begrip in Moscow. Het restaurant is inderdaad een regelrechte aanwinst voor de inwoners uit deze stad en Novikov heeft met Aist weer eens bewezen dat hij kennis van zaken heeft! We heffen hier nog eenmaal de glazen en laten ons heerlijk in de watten leggen. Happy Birthday Martijn!

The sky is the limit

Omdat Martijn zondag jarig is, neem ik hem vanavond voor een pre-party mee naar het sfeervolle Swissotel Krasnye Holmy*****, dat is gesitueerd aan de Garden Ring, tussen de Moskva Rivier en Obvodny Kanaal. Met 34 verdiepingen is het relatief nieuwe hotel een van de hoogste gebouwen in Moscow en dankt zijn reputatie vooral aan de geweldig bar & lounge op de bovenste verdieping (33) met een panoramisch view over de stad. Een bar op grote hoogte mag in de metropool niet ontbreken. Moscow kent ze dan ook in diverse soorten en maten, maar de City Space Bar & Lounge is toch wel de topper. Eenmaal binnen zijn we lichtelijk ontsteld door het adembenemende uitzicht. Hoewel we een beetje onwennig zijn met de hoogte, bestellen we snel een flesje wijn met kaasplankje. Wat is dit een fantastische ervaring. Om tien uur Nederlandse tijd en bij ons 2 uur later, gaat Martijn’s mobiel af een aan de andere kant zet een aantal vrienden ‘lang zal hij leven in’. We proostten erop en vergeten nog even de shot (rekening). Voor de paar uur vertier reken ik later maar liefst 6000 roebels af. Hoewel de prijzen dan minstens net zo naar ongekende hoogte rijzen als de City Space Bar & Lounge zelf, maken het uitzicht, de prettige ambiance en de loungemuziek die DJ Don de hele avond voor ons draait het meer dan af…The sky is the limit.

Moscow nog steeds on High Alert

Woensdagmiddag werd het nationale terreuralarm alweer ingetrokken wegens gebrek aan bewijs van ernstige dreiging. Desondanks heeft de Moskouse burgemeester Yury Luzkov erop aangedrongen uiterst waakzaam te zijn en schroeft intussen de veiligheidsmaatregelen verder op.

Moscow maakt zich op voor sneeuw

Moscow maakt zich op voor sneeuw. Een Russische meteorologisch instituut gaf gisteren een sneeuwalarm af voor volgende week. In eerdere posts maakte ik al melding van de zachte weersomstandigheden die ook Moscow ten deel valt. De temperatuur ligt veelal boven het vriespunt en er valt ongewoon weinig sneeuw. De Russische meteorologen spreken van een uitzonderlijke situatie (gemiddeld is het zes tot acht graden hoger dan normaal), toch heeft de zachte winter zijn effect op de burger. Niet de kou, maar het gebrek aan sneeuw, gecombineerd met de korte, donkere dagen, zorgt voor een negatieve stemming onder de mensen. Je kunt nog net niet spreken van een collectieve depressie, al zitten er velen behoorlijk in een dip. Sneeuw lijkt voor de Russen vooralsnog de enige remedie dat hen uit de sombere stemming kan halen. De witte deken reflecteert namelijk het grootste gedeelte van het licht, waardoor het effect van de zuinige zon nog eens wordt versterkt. En licht stemt de mindset van de mens positiever. Gelukkig lijkt aan het sneeuwloze Moscow volgende week dus een einde te komen. De weermannen voorspellen temperaturen van min tien, met grote kans op sneeuw! Maar de echte sneeuwbuien worden pas aan het eind van deze maand verwacht. Wellicht dat het weer zich de rest van de winter vanaf dan enigszins normaliseert. Voor de westerling die in de hoofdstad wonen is het warme weer meer dan welkom, hoewel Martijn en ik toch een klein beetje hopen dat we het typische Russische winter nog gaan meemaken. Voor nu dus nog even afwachten of straks het sneeuwalarm daadwerkelijk wordt afgegeven!

Donkere wolken boven Moscow

Sinds maandag valt het mij op dat er veel ‘blauw’ op straat loopt. De reden waarom lees ik zojuist op nu.nl. Er is namelijk een terreurwaarschuwing in Rusland afgegeven. In het hele land zijn de veiligheidsmaatregelen opgeschroefd nadat de Russische veiligheidsdienst FSB was gewaarschuwd voor een aanslag. Er zijn extra maatregelen getroffen voor de bescherming van belangrijke civiele en militaire faciliteiten. In Moscow doorzoeken politiemensen met snuffelhonden de ondergrondse, belangrijke treinstations en de internationale luchthaven. Ook de bewaking van energiecentrales is opgevoerd. Na 11/9 zijn terreurdreigingen aan de orde van de dag. Het kan overal raak zijn, ook in Amsterdam, maar nu ik net van plan was om per metro het Rode Plein te gaan bezoeken, sla ik bij nader inzien toch even over. Misschien waren de donkere wolken die tijdens onze wandeling boven Het Kremlin hingen wel meer dan alleen maar de invloed van El Niño...

Moscow on SALE

De uitverkoop is hier begonnen! De Moskouse fashionista’s hebben lang moeten wachten voordat het fenomeen overwaaide naar Moscow. Het schijnt dat er nog weinig retailers deze Europese traditie hebben geadopteerd en de rode bordjes “SALE” op de winkelruiten durven te plakken. Maar het zijn note bene de duurste (en leukste) zaken die na de kerst de uitverkoop zijn gestart en hun items tegen redelijke prijzen wegzetten, beginnend met kortingen vanaf 30%. Shoppen tegen leuke prijsjes past perfect in een lummelweekend en dus vallen Martijn en ik, na een mislukt bezoek aan Gorky Park (soort van Oud Valkeveen), een lekkere wandeling langs de Moskva rivier en een kop soep in Caffee Mania, de TsUM aan. Het chique warenhuis doet qua sfeer denken aan de Bijenkorf, maar is het (t)summum van de mode. Alle designers zijn er onder 1 dak te vinden. We zien dan ook heel veel mooie spullen, maar ook veel prullen. De leuke items zijn helaas net even te duur en we slagen dus (nog) niet. Gedesillusioneerd druipen we af naar Café Vogue en trakteren ons op een lekkere salade en een goed glas wijn. Rond februari komen we zeker terug, want dan vult de TsUM haar assortiment aan met nieuwe goodies en lopen de kortingen op naar het prettige niveau van 70%!

PS In de nacht van 13 op 14 januari vierden de Russen het orthodox oud & nieuw. Kennelijk houden de Moskovieten zich liever graag vast aan de viering van het nieuwe jaar tegelijk met de rest van de wereld, want we hebben er helemaal niets van gemerkt...

Chess with ice

Terwijl SBS6 gisteren met Sterren Dansen Op het IJs een nipte overwinning behaalde op concurrent RTL4, ontketende in Moscow een nieuwe ijsrage. Honderden Russen kwamen gisteren op Pushkin Square (bij ons achter) bijeen voor de eerste internationale 'ice chess game', dat via een 60-minuten durende live satellietverbinding tussen Moscow en Londen werd gespeeld. Met de schaakwedstrijd tussen de achtjarige Russische Konstantin Savenkov en de evenoude Britse Darius Parvizi-Wayne werd het startsein gegeven van het jaarlijkse Russische Winter Festival dat voor de 3e keer in London plaatsvindt.

De foto is helaas afkomstig van persfotograaf Vladimir Filonov / MT omdat iedereen - vanuit veiligheidsoverwegingen - genoodzaakt was om het schaakspel op 50 meter afstand te aanschouwen.

De contrastRIJKE Moskoviet

Zijn de Russen aardig? Deze vraag wordt mij vaak gesteld. Om er maar kort over te zijn, je kunt er geen hoogte van krijgen (of toch wel). Op straat verstaar je je aan de immers altijd verzuurde en onvriendelijk kijkende mensen. Ze lopen je omver of snijden je af op trottoirs en in metrostations. Deuren van winkels of supermarkten vallen voor je neus dicht terwijl een enkeling (misschien ook een expat?) ze voor je open houden. Alleen de caissières knikken vriendelijk goedendag, al is het hen vooral te doen voor de klandizie. Verbazingwekkend echter vond ik hoe hulpwillend de Russen zijn als je de weg bent kwijtgeraakt. Zomaar uit het niets beginnen ze je aan te spreken. In gebrekkig Engels, maar met onvoorstelbaar veel moeite om je weer back-on-track te krijgen. Maar vanwaar die norse onaardige blik?
Komt het misschien door het contrastrijke en voor velen kleurloos leven? Je hebt de armen, die heel arm zijn, en die – zoals elke stad die kent - op de hoeken van de straat bedelen tot ze een ons wegen. Hier zitten schrijnende gevallen bij, hoewel het lijkt alsof de echte, vuile, stinkende zwervers, door Poetin angstvallig ver buiten het centrum worden gehouden. De middenklasse bestaat eigenlijk niet. Het overgrote deel van Moscow is niet arm, maar beslist niet rijk. Deze mensen komen (als je bent afgestudeerd aan de Universiteit verdien je gemiddeld E 500 p.mnd.) meestal net rond. En dan de rijken, die verschrikkelijk rijk zijn (in Moscow wonen 33 miljardairs). Veelal door malafide praktijken zo eng vermogend, dan de carrièreladder eerlijk te hebben bestegen. Voor deze groep Moskovieten betekenen wij niets. Sterker nog. Waar wij voor de doorsnee Rus rijk zijn, zijn wij voor hen de armen, het voetvolk. Het regime Poetin draagt een aardig beetje hieraan bij en laat de contrasten net even scherper stellen door de stad compleet (her)in te richten om de exclusiviteit volop de ruimte te geven. Denk aan de 24-uurs economie of de Miljonair Fair die voor het eerst in Moscow neerstreek. Het luxueuze Ritz-Carlton, waarvan de bouw net is afgerond, staat met veel grandeur te pronken als nieuw statussymbool, eveneens de chique modehuizen die hier en mass hun prêt à porter-winkels openen of de onbetaalbare restaurants zoals Pushkin (de eigenaar bouwt momenteel een Italiaans en Russisch restaurant van dezelfde klasse) schieten als paddenstoelen uit de grond. Allemaal voor de steeds machtiger wordende nouveau riche. Als je kennelijk niet meer meetelt in deze snobistische samenleving, maar het wel leuk doet, dan kan ik mij heel goed voorstellen dat de Russen stug en onvriendelijk overkomen. Ik raak er ook een beetje gefrustreerd door!

Moscow ontwaakt

Kerst is nog maar net voorbij of alle Moskovieten zijn alweer gevlucht uit hun datchas (buitenverblijven). Vanochtend werd ik al bruut uit mijn slaap gehaald door een Rus die het nodig vond om de buurt te wekken met zijn claxon. Ben bang dat het over is met de relaxte sfeer. Buiten is het goed te merken. Moscow is weer een gekkenhuis. In de straten, in de supermarkt, overal mensen. En auto’s, want die schijn je tegenwoordig (sinds de Russen het leasen hebben ontdekt) nodig te hebben als statussymbool. Veelal peperdure splinternieuwe auto’s, met zwartgetinte ruiten. Je ziet werkelijk de duurste Audi’s, BMW’s, Range/Land Rovers en Mercedes over de Tverskaya razen. Opvallend is, dat de medeweggebruikers zich niets aantrekken van voetgangers zoals ik. Er zijn verkeersborden en ook zullen er verkeersregels gelden, maar in de praktijk tellen deze regels niet zo blijkt. Verkeersregel 1: auto’s stoppen nooit voor de overstekende massa. Verkeersregel 2: helemaal niet de zwarte auto’s met blauwe zwaailichten (die je trouwens gewoon schijnt te kunnen kopen). Het zijn “de beschermers van Poetin” of politici, zo wordt gefluisterd. Als je deze ziet, dan kun je beter maar even wachten, want ze rijden gewoon door, ook met rood licht! Je begrijpt dat ik heimelijk verlang naar vorige week, toen toute Moscow was verzonken in een diepe slaap en ik zorgeloos Moscow kon verkennen.

Kerstmis in Moscow

Terwijl ik nog aan het uitbuiken ben van mijn Hollandse kerst, is voor miljoenen Russische orthodoxe gelovigen vannacht hun kerstfeest (Rozjdestvo) begonnen. De Russisch-orthodoxe kerk volgt de Juliaanse kalender, waarin kerstmis twee weken later valt. An sich merk ik weinig van dit heilige feest dat m.i. eenvoudiger wordt gevierd dan bij ons. Wel zijn er vannacht op verschillende plaatsen traditioneel missen gehouden. In de bekende Christus de Verlosser kathedraal (zie eerdere blogs/foto’s) leidde de patriarch van Rusland, Aleksej II, een vijf uur durende mis in de in aanwezigheid van zo'n 5000 mensen, onder wie de Russische premier Michaïl Fradkov. In het Grote Kremlin Paleis worden er vandaag diverse kindervieringen gehouden. Geloofsbeleving is in alle opzichten een belangrijk onderdeel van de Russische samenleving. Maar liefst 80% van de Russische bevolking zegt gelovig te zijn. Een overgrote meerderheid is orthodox-christelijk. Met de Russische kerstmis lijkt een tweede oudejaarsavond bijna onvermijdelijk. Het zal mij benieuwen of dit net zo serieus wordt gevierd als een week geleden…

Moscow slaapt

Moscow verkeert in een diepe winterslaap. Straten zijn vrijwel auto- en volkloos, op de immers altijd drukke Garden Ring rijden slechts enkele geblindeerde ‘lada’s’, de metro is stil en de koffietentjes zijn amper bezet. Welgeteld duurt deze rust slechts 10 dagen, want dan komen de Moskovieten weer terug van hun public holiday – de enige vakantie waar alle Russen reikhalzend naar uitkijken. We profiteren van de rust en besluiten de laatste ochtend voor het vertrek van de laatste gasten nog een bezoekje te plegen aan The Armoury in het Kremlin. Zelf ben ik daar al een keer geweest, maar mijn logees nog niet. Het Kremlin blijkt de enige trekpleister, want om half tien staat er zo’n megalange rij voor de ticketbox dat we een koffietent induiken voor nu echt een allerlaatste bakkie bruin. Overmant door de relaxte sfeer die Moskou omarmt doezelen we hier bijna zelf in een diepe winterslaap. Mijn laatst overgebleven gasten maken zich vervolgens op voor de terugreis en als zij in de taxi stappen voel ik me net Rick Felderhof. Als de taxi om de hoek verdwijnt, verkeert de straat weer in stilte. En ik ook, van geluk, omdat wij het een fantastische ervaring vonden om Anouk, Nico, Danielle, Jamal, Melanique, Lorijn en Marjolein de afgelopen dagen te mogen ontvangen in 'ons Kremlin' en de gezelligste dagen van het jaar met ons in Moscow te vieren. Bedankt voor de leuke tijd allemaal!

Een relaxed begin van 2007

De paar uur slaap zullen ongetwijfeld ingehakt hebben op de logees (Anouk, Nico, Daan en Jamal) die maandagmiddag weer richting huis vertrokken. Wij gebruiken nieuwjaarsdag om uit te brakken en drinken een cappuccino terwijl we alle filmpjes en foto’s van de avond ervoor nog eens goed bekijken. De volgende dag (dinsdag) staan we (Ik, Melanique, Lorijn en Marjolein) vroeg op, om nog een aantal bezienswaardigheden van Moscow te bekijken, terwijl Martijn en Richard gewoon gaan werken. Langs het Kremlin lopen we naar de Moskva en van daaruit maken we mooie foto’s van het Kremlinpaleis. We vervolgen de route naar het beeld van Peter de Grote en lopen door naar de Christus Verlosser-kathedraal dat door de Moskouse burgemeester voor veel roebels werd gereconstrueerd tussen 1995-1998. Schuin tegenover dit project ligt het Pushkin Museum of Fine Arts en als kunstliefhebber doen we dit ook aan. De late lunch eten we in de drukke wijk Arbat, dat bezaaid is met talrijke souvenirwinkels, boetieks en restaurants. Onderweg fotograferen we nog drie van de zeven wolkenkrabbers die zijn gebouwd in Stalins suikerbakkerstijl. 's Avonds laten we de pannen voor even in de kasten om de laatste avond af te sluiten met heerlijke sushi. Om het af te leren nemen een gebakje van Caffee Mania als toetje. Eeen heerlijk relaxed begin van 2007.