The show must go on

Cultuurliefhebber of niet, als je in Moscow bent, dan is een bezoek aan het Bolshoi-theater een must. Het is niet alleen de thuisbasis van een van de oudste en beroemdste balletten, het gebouw zelf is ook een bezienswaardigheid.
Vorige week liep ik nog rondom het befaamde theater, dat helaas al een paar jaar volledig in de steigers staat! Tot 2008 wordt er druk gerestaureerd aan het inmiddels tweehonderdvijftig jaar oude gebouw. De Russische ballerina’s kunnen niet wachten tot het cultuur goed klaar is, maar zijn al lang blij dat het beroemde theater niet door de Moskouse burgemeester is gesloopt. De man die bekend staat dat hij liever alle historische monumenten reconstrueert in een moderne, eigentijdse versie, vond restaureren namelijk te duur (half miljard dollar). Terwijl hij wel miljarden toestopt aan projectontwikkelaars die van Moscow een wereldstad moeten maken...Enfin, Bolshoi of geen Bolshoi, the show must go on en daarom worden tijdelijk de voorstellingen opgevoerd in het nabijgelegen New Stage. Een theater dat volgens de artiesten niet te vergelijken is met het federaal monument. Voor Martijn en ik zal de akoestiek nauwelijks anders klinken en ogenschijnlijk zal het niet dezelfde grandeur uitademen van het geliefde theater, maar The New Stage heeft ook zijn Russische charme, potsierlijk kitsch, met veel kroonluchters en ornamenten. We vermaken ons kostelijk tussen de normale Moskovieten. In deze klassieke entourage vanavond dan ook geen poeha, maar vriendelijke Russen die zich speciaal in het mooi hebben gestoken. De voorstelling die we bezoeken heet The Tsar’s Bride. Het is een operaspektakel bestaande uit 4 actes en gezongen in het Russisch. Hoewel we er niets van verstaan, worden Martijn en ik al snel gegrepen door de fantastische stemmen en met dank aan het mooie programmaboekje dat we kochten voor 150 roebels (geen geld!) komen we erachter dat de sopranen, baritons en tenoren zingen over de onmogelijk liefde tussen de bruid van de Tsaar, Marfa en Grigory. Het wijntje dat we in de pauze niet opkrijgen, mogen we meenemen naar binnen en genieten nog zo’n drie uur van een verbluffend optreden. Volgende week gaan we naar de balletvoorstelling Don Quixote. We kijken er nu al naar uit!